Pasukan Na Naman!

matrikula. libro. notbuk. lapis. papel. bolpen. gunting. glue. plastic cover. ruler. disket.
oo mga kapatid. panahon na naman ng gastos. parang kailan lang namumrublema ko sa mga subjects na ieenrol ko tsaka kung anong schedule ang mas madaming magandang tsiks. ngayon, yung pambayad na sa iskwela yung pinoproblema ko.

pero bakit nga ba kelangan pumasok sa iskwela? naisip ko lang, parang pinagaaral tayo para maging mga trabahador sa mga kumpanya o sangay ng gubyerno na mangangailangan ng kaalaman na pinagaralan natin. kalimitan kasi ng mga kursong inaalok ng mga kolehiyo at unibersidad ay ganun ang patutunguhan. ang manilbihan sa iba. madalang yung mga kursong nagtuturo sa mga kabataan kung paano maging entreprenyur.

gayunpaman, mas mabuting isipin na ang mga iskwelahan eh di lang institusyon na nagsasanay ng mga alipin kundi mga haligi ng kalinangan na syang naglalalang ng mga kapakipakinabang na mga nilalang para sa bayan. *teka lang...nosebleed*

sa paaralan kasi unang natututunan ng mga kabataan ang pakikisalamuha sa iba't ibang mga uri ng mga tao, bukod sa mga kamaganak nya. sa pakikisalamuhang to natututunan ang pakikipagkapwa. kung pano makisama. ang magpakatao.

sa paaralan din kadalasan nagkakaron ng mga unang karanasan tungkol sa pagibig. mga panahon ng ligaya. hinagpis. dalamhati.

tama nga na gumagawa ng mga mabubuting manggagawa ang mga iskwelahan. ngunit ang mga manggagawang ito ay mga tao din na may puso't damdamin.

fish to the world,

wt#10